برپایی آیین 200 ساله دسته بنی‌اسد در روستای فدافن کاشمر

همه ساله و در یک سنت دیرینه اهالی روستای فدافن از توابع بخش مرکزی کاشمر آیین حرکت دسته بنی‌اسد که قدمتی بیش از 200 سال دارد را برپا می‌کنند
به گزارش خبرگزاری فارس از کاشمر، مردم روستای فدافن از توابع بخش مرکزی کاشمر همه ساله و در یک سنت دیرینه با راه‌اندازی دسته بنی‌اسد و آیین نخل گردانی، مراسم خونخواهی سرور و سالار شهیدان حضرت اباعبداله الحسین (ع) را برگزار می‌کنند. عزاداران روستای فدافن در عصر روز دوازدهم محرم در قالب دسته بنی اسد وارد کاشمر می‌شوند و پس از حرکت در خیابان‌های سطح شهر در میان استقبال چشمگیر عاشقان و علاقمندان به خاندان عصمت و طهارت وارد صحن امامزاده سید حمزه (ع) شده و در غم و ماتم شهدای کربلا به عزاداری می‌پردازند.

آیین نخل گردانی که در کاشمر از سابقه‌ای 200 ساله برخوردار است در حال حاضر طبق یک سنت دیرینه در روستای فدافن از توابع بخش مرکزی کاشمر برگزار می‌شود.

عزاداران حسینی از تمامی هیئت‌های روستا در آذین بندی نخل مشارکت می‌کنند و از جان و دل، ساز و برگ کار را فراهم می‌کنند.

نخل، شبکه‌ای از چوب‌های به هم متصل است که ظاهری شبیه خانه‌ای متحرک با سقف شیروانی دارد. وزن این نخل که از مجموعه چوب‌های متصل به هم ساخته شده حدود پنج تن است که توسط افراد زیادی حرکت داده می‌شود.

در زمان حرکت دادن، نخل بر دوش چهل مرد قرار می‌گیرد و هر یک از مردان از سر اخلاص متحمل وزن نخل می‌شوند. در جلوی این جمعیت فردی به عنوان جلودار بر یمین و یسار و عقبه جمعیت هم افرادی معین ناظرند. جلوتر از نخل اسبی سفید و خون آلود به همراه رکاب‌داری که اشاره به ذوالجناح امام حسین (ع) است حرکت می‌کند؛ جمعیت عزادار نیز پشت سر نخل حرکت کرده و به سر و سینه می‌زنند.

در چهار سمت نخل طناب‌های برای مهار نخل نصب شده و از این طریق مسیر حرکت را مشخص می‌کنند.

در قدیم نیز مردی با نشستن بر فراز نخل نوحه سرایی می‌کرده اما در حال حاضر و در سال های اخیر تنها آوای جمعیت و به هم خوردن بیل، 12 بیل زن پابرهنه در جلوی نخل شنیده می‌شود. اهالی این روستا اعتقاد دارند که وجود بیل زنها برای صاف کردن جاده برای نخل هستند و اگر در مسیر جوی آب و یا گودالی باشد آن را برای حرکت جمیت هموار می‌کنند.

در زمان حرکت نخل، مهار بدستان بارها با هدایت نخل آن را می‌چرخانند این دَوَرانی که از سرشق و بی قراری و نیز عظمتی از تلألو رنگها با غلبه سیاهی که نمادی از تعزیه کربلائیان است منظره بسیار دیدنی خلق می‌کند.

اهالی مومن فدافن برای این که بدن مطهر و مقدس سالار شهیدان کربلا، حضرت امام حسین (ع) بدون تشییع به خاک سپرده  شده است، همه ساله به جبران، رسم نخل گردانی را تکرار می‌کنند و به خاطر این که آن حضرت، بزرگوار است، تابوتش را بزرگ و حجیم در نظر می‌گیرند. حجیم بودن نخل بیانگر عظمت صاحبش است.

در حرکت دسته بنی اسد ابتدا گروه اشقیاء که با اسب به تاخت می‌روند و بعد از آن ذوالجناح، اسب سفیدی که آن را با بستن پارچه‌های رنگی و زرین به گردنش، گوی نقره بر دمش، آینه‌ای برپیشانی‌اش، شمشیر دو سر به شکل کمان بر روی گردنش و زدن سیبهای سرخ بر دو سر شمشیرتزئین می‌کنند.

به هنگام حرکت، ذوالجناح را هفت نفر مشایعت می‌کنند. دو نفر رکابدار در دو طرف، دو نفر افسارگیر، یک نفر جلو‌دار، یک نفر عقبه دار و یک نفر راه باز کن بین جمعیت.

در ادامه نیز حرکت اهل بیت به دنبال ذوالجناح با کاروانی از اشتران با باری از ظروف مسی دیده می شود و بعد از آن هم سینه‌زنها که دائماً، حسین و حسین می‌گویند حرکت می‌کنند و در ادامه نیز حرکت عماری که وسیله‌ای چوبی و مخروطی شکل است و به وسیله پارچه‌های مخملی پوشانیده شده است.

روی مخملها را آینه می‌بندند و بر نوک عماری دسته گل دیده می‌شود؛ حرکت کتل‌ها، حرکت گروه بیل دار و حرکت نخل که در مسیر حرکت، دائماً از زیر آن و اطرافش، صدای علی علی به گوش می‌رسد، مشاهده می‌شود