سر و کاشمر
تنور انتخابات مجلس کمی تا قسمتی داغ شده است. کاندیداهای احتمالی به روشهای مختلف در حال مطرح کردن خود هستند. اونایی که تازه وارد گردونه شدند با کمک مشاورانشان به نقد گذشتگان و مصادر فعلی امور میپردازند.
نمایندگان ادوار لابد معتقدند دوره آنان بهترین دوره بوده است و باید دوباره تکرار شود. در هر حال نامزدهای احتمالی برای مطرح کردن خود به دنبال انواع سوژهها هستند. به اینان پیشنهاد میشود بیش از پیش به بحث بیکاری و ضرورت اشتغالزایی توجه کنند.
افراد بدون سابقه در امر نمایندگی میتوانند به طور خاص در این حوزه داد سخن بدهند. افراد دارای سابقه نمایندگی هم میتوانند کمکاریهایشان در این حوزه را به لطایفالحیل توجیه کنند و در عوض به نقد رقبا بپردازند و کمکاری آنان در ایجاد شغل را بزرگنمایی کنند. در هر حال نقل است که قریب نه اصلاحطلب و دو اصولگرا تاکنون علنی و غیر علنی برای حضور در ماراتن انتخابات مجلس رخنمایی کردهاند. سه نفر ازاین بزرگواران در امر نمایندگی دارای سابقه هستند. به این مجموعه که لابد حسب تکلیف قصد کاندیداتوری دارند پیشنهاد میشوند، پاراگرافهای
ذیل را در باره اشتغال بخوانند:
خدمت کاندیداهای باسابقه نمایندگی و کاندیداهای بیسابقه نمایندگی عارضیم که؛از اشتغالزایی برای جوانان دیار ترشیز غفلت شده است. سه شهرستان ترشیز بزرگ از؛ عدم سرمایه گذاریهای مناسب، رشد منفی اقتصادی، نبود نقشه راه برای اشتغالزایی و دلایل گوناگون دیگر رنج میبرد و بسان کلیت ایران اسلامی شاهد تبدیل بیکاری به دغدغه اول خانوادههای دیارمان هستیم. حضرات لابد میدانید؛ بازار کار نسبت به هجوم جوانان به دانشگاهها در یکی دو دهه اخیر واکنشهای مناسبی نداشت . نتیجه این سیاست امروز این شده که جنس بیکاری در ایران تغییر کرده، نوع نگاه
جوانان به کار متفاوت است و ذائقه بازار کار عوض شده است.
حالا جوانان ترشیز میخواهند مشاغل با پرستیژ و مدیریتی داشته باشند، اغلب به دنبال پُشت میزنشینی هستند و مشاغل ساده و فیزیکی را نمیپذیرند و آنها را در شأن خود نمیدانند. دانشگاه و تحصیلات باعث شده تا آنها در پس ذهن خود دلبستگی چندانی به شغلهای ساده و فیزیکی، ندارند و به بسیاری از مشاغل به عنوان کوتاه مدت و موقت نگاه می شود. تمامی دولتها به سهم خود در جدی نگرفتن خطر بیکاری جوانان سهم داشتهاند. بررسی جدیدترین آمارهای ارائه شده از سوی مرکز آمار ایران درباره وضعیت بیکاری در ۱۲ گروه سنی نشان میدهد هم اکنون بالاترین ترافیک
بیکاری و جستجوی شغل مربوط به گروه سنی زیر ۳۰ سال است.
جوانان ردههای سنی ۲۰ تا ۲۴ سال، بالاترین میزان بیکاری به میزان 28 و هفت دهم درصد را تجربه میکنند که اندکی کمتر از ۳ برابر نرخ عمومی بیکاری در کشور است. کاندیداهایی که بدنبال آرای جوانان و جویندگان کار هستند میتوانند از این اعداد در سخنرانیهایشان و سلسله مقالاتشان و نشستهای محفلی و ضیافتهای مرسوم بهره ببرند. جهت اطلاع ایشان باید گفت؛ افراد گروه سنی ۱۵ تا ۱۹ سال که طبق قانون کار ایران، کارگر نوجوان شناخته میشوند نیز دارای نرخ بالای بیکاری قریب 22 و دو دهم درصد است. سن رای هم 18 سالگی است. این مجموعه هم باید مدنظر حضرات باشد.
باید این جویندگان کار جایی در شعارهای انتخاباتی داشته باشند.
بد نیست بدانید که؛ 25تا ۲۹ سالهها مهمترین گروه جویندگان شغل را تشکیل می دهند. در گروه سنی ۲۰ تا ۲۴ سال، زنان دارای قریب 50 درصد بیکاری هستند که بالاترین نرخ بیکاری زنان است. دختران نسبت به پسران و زنان نسبت به مردان در اصلی ترین گروه جوینده شغل کشور یعنی زیر ۳۰ سال، از شانس کمتری برای اشتغال برخوردارند. ترافیک تقاضا و جنس نیازهای شغلی متفاوت است. اغلب جستجوهای شغلی در سنین بالاتر از ۵۰ سال و به سمت دوران بازنشستگی و پس از آن برای امرار معاش و جبران کسری هزینه خانوار صورت میگیرد. افراد بیشتر در مشاغل بخش خدمات جامعه فعالیت دارند و
البته ممکن است از درصدی هم به عنوان صاحب تجربه، دانش و مهارت برای آموزش جوانان استفاده شود.
کاندیداهای معزز وقتی در باره اشتغالزایی سخنرانی میفرمایید، در فضای ذهنی خود گذری بر واقعیات داشته باشید. این کار برای افراد فاقد سابقه در امر نمایندگی ساده است. میتوان با وعده و وعید افقهای قشنگی برای رای دهندگان ترسیم کرد. میتوان شعارهای زیبا سرداد. میتوان انواع حرفهای قشنگ بیان نمود. ولی در کنار تمام این تواناییهای استدعا میشود واقعگرا باشند. استدعا میشود سرزمین ترشیز را با یاری مشاوران و اتاقهای فکر آمایش کنند. پایش آماری بدرد سخنرانیهای شما میخورد.
کاندیداهای گرامی باسابقه در امر نمایندگی کارشان همانطور که در صدر مطلب بیان شد، سخت است. اینان در خوب و بد وضعیت اشتغال سهیم هستند. اینان ابتدا باید خود را نقد کنند. کمیت و کیفیت کار خود را بسنجند. یادمان نرود سهم اصلاحاتیان دیار ترشیز شش بار حضور در مجلس بوده است. سهم اصولگرایان سه بار بوده است. این دو طیف به اندازه حضورشان در مصادر امور ترشیز و نمایندگی در اشتغالزایی یا عدم اشتغالزایی دیار ترشیز نقشآفرینی کردهاند.