روزی نیاید که برای هنرمندان شهر افسوس بخوریم!

برگزاری نمایشگاه نقاشی رنگ روغن از آثار مصطفی امینی درونه، استاد نقاشی و جمعی از هنرجویان وی در نگارخانه ارشاد کاشمر فرصتی را فراهم کرد تا با این هنرمند کاشمری به گفت و گو بنشینیم و شنونده دغدغه های او درباره هنر نقاشی در کاشمر باشیم. وی در معرفی خود گفت: متولد سال ۱۳۴۵ در روستای درونه بردسکن هستم و تحصیلات ابتدایی و راهنمایی را در بردسکن سپری کردم و سپس عازم جبهه های دفاع مقدس شدم. پس از آن به همراه خانواده به سبزوار رفتم و سپس ۳ سال در مشهد و ۲ سال در تهران زندگی کردم. بعد از آن به کاشمر برگشتم و در کاشمر نیز مدت ۴ سال در زمینه برگزاری کلاس های هنری آزاد با دانشگاه آزاد اسلامی همکاری داشتم. در حال حاضر نیز تنها شغل من پرداختن به نقاشی است و با توجه به شرایط فعالیت در این عرصه به مسئولان هشدار می دهم روزی نیاید که برای هنرمندان شهر افسوس بخوریم.
هنری گفت و گو نقاشی را از زمانی که کلاس اول ابتدایی بودم آغاز کردم و اولین اثری که کشیدم، یک گل بود. وقتی آن نقاشی کودکانه را به خانه آوردم و به مادرم نشان دادم، او من را تشویق کرد و اولین تلنگر همان روز به من خورد و از همان زمان نقاشی را شروع کردم. مصطفی امینی نقاش کاشمری با بیان این که در این مسیر با مشکلات زیادی مواجه بوده است، ادامه داد: در طول کار با مشکلات زیادی روبه رو بودم از جمله نداشتن هزینه کافی برای شرکت در کلاس های نقاشی و یا تهیه لوازم و همچنین نبود استاد. کسانی را هم که پیدا می کردم و به سراغشان می رفتم من را راضی نمی کردند و در مجموع باید بگویم در طول دوره نقاشی حتی یک جلسه هم به کلاس نرفتم و مسیری که تاکنون طی کرده ام به صورت خودجوش و تجربی بوده است. البته در طول کار از آثار استادان بزرگ ایران استفاده می کردم به ویژه باید بگویم که من در نقاشی پیرو سبک استاد رحیم «نوه سی» هستم و برخی آثار من کپی از آثار ایشان بوده است. من تاکنون حدود ۱۵ نمایشگاه در کاشمر و ۲ نمایشگاه در بردسکن برگزار کرده ام. وی خاطر نشان کرد: در قالب طراحی سیاه قلم، مداد رنگی، گواش، پاستل، آبرنگ و رنگ روغن به صورت حرفه ای کار می کنم و سبک های مورد علاقه من هم سبک رئال یا همان طبیعی و واقعی و سبک امپرسیونیسم یا بازی با رنگ است که در این سبک یک استاد باید با شگرد خاص خود قلم بزند و قلم زدن در این سبک مانند سبک رئال نیست بلکه حرکات قلم تندتر است که البته بیشترین موضوع و مفهوم را به بیننده می رساند و دیگر سبک مورد علاقه من سبک سورئالیسم (یا همان تخیلی) است. امینی ادامه داد: کلاس های آموزش نقاشی ام نیز به صورت ترمی برگزار می شود که این کلاس ها از طراحی شروع می شود و تا مراحل آخر ادامه دارد. البته زمان مشخصی هم برای آن نمی توان معین کرد بلکه بستگی به استعداد و پشتکار هنرجو دارد. وی در پاسخ به سوال خراسان مبنی بر این که شما هنر نقاشی را چگونه تعریف می کنید، گفت: در یک کلمه نقاشی یعنی عشق! چرا که در شهرستان ها پرداختن به این هنر نه درآمد چندانی دارد و نه تشویق خاصی از هنرمند صورت می گیرد و نه شاهد استقبال مردم از کلاس ها و یا خرید آثار هنرمندان هستیم. به همین دلیل بارها من تصمیم به مهاجرت از کاشمر گرفته ام. از امینی علت استقبال نامناسب مردم از هنر نقاشی را جویا شدیم که وی پاسخ داد: عوامل متعددی دارد از جمله این که متأسفانه در این شهر کار فرهنگی یا انجام نشده و یا خیلی کم انجام شده است و گرنه کاشمر استعدادهای بسیاری دارد و بچه های بسیار بااستعدادی وجود دارند ولی این استعدادها شکوفا نشده است و باید گفت: مسئولان در کار فرهنگی کم کاری کرده اند، از طرف دیگر پدر و مادرها هم مقصرند چرا که برای هنر ارزش چندانی قائل نیستند. به عنوان مثال در ایام تابستان همه به دنبال کلاس های زبان، رایانه و یا کلاس های ورزشی هستند که البته این ها خیلی خوب است ولی متأسفانه هیچ کس در کنار این موارد به هنر که صیقل دهنده روح است و در واقع انسان ساز است، روی نمی آورد. وی افزود:در این شهرستان کسانی هستند که می توانند در آینده بهترین نقاشان ایران باشند ولی استعدادهای آن ها حتی کشف نشده است که بخواهد شکوفا شود! این استاد نقاشی ادامه داد: ضعف مالی برخی خانواده ها هم می تواند عاملی باشد برای استقبال نکردن از نقاشی ولی باید بگویم که خیلی ها هم هستند که تمکن مالی بالایی دارند و حتی حاضرند فرزندان خود را به بهترین کلاس های کنکور در مشهد یا تهران بفرستند در صورتی که ممکن است فرزند آن ها استعداد هنری داشته باشد که متاسفانه به این موضوع اهمیتی نمی دهند و برخی دیگر نیز ممکن است معتقد باشند که پرداختن به هنر آینده روشنی از نظر مالی ندارد، لذا تمایلی برای این که فرزند خود را به دنبال هنر بفرستند، ندارند. در صورتی که باید گفت: اگر هنرمند با پشتکار پی گیر پرورش هنر خود باشد، در مجموع می تواند از همین راه زندگی کند. امینی خاطرنشان کرد: فرهنگ سازی نامناسب در کاشمر درباره هنر نقاشی هم از دیگر عوامل استقبال نکردن مردم از این هنر است. به عنوان مثال، در این نمایشگاه تابلویی وجود دارد که قیمت آن بین سه ونیم تا چهارمیلیون تومان برآورد می شود ولی برخی افراد حتی حاضر نیستند صدهزار تومان بابت آن پرداخت کنند. چرا که نصب یک تابلوی نقاشی بر دیوارخانه و ایجاد یک فضای دل انگیز برای همسر و فرزندان و این که با این کار تلاش کنند فضای خانه برای اهل آن خسته کننده نشود، برای این افراد فرهنگ سازی نشده است. در حالی که در مقابل برخی افراد هستند که محو تابلوهای نقاشی می شوند و حتی فردی می گفت که اگر فردی پول خود را صرف تهیه یک تابلوی نقاشی کند، با نصب آن در داخل خانه جلوی بسیاری از افسردگی ها گرفته می شود. وی همچنین در پاسخ به سوال ما مبنی بر این که برای رفع کمبودهای موجود در عرصه هنر کاشمر چه باید کرد، اظهار داشت: اولین عاملی که می تواند در رونق هنر در این شهرستان موثر باشد، حضور پر رنگ اداره ارشاد در کنار هنرمندان و حمایت از آنان است که خوشبختانه باید بگویم اداره ارشاد کاشمر در حال حاضر و به ویژه شخص رئیس آن حمایت های بسیار خوبی از هنرمندان مختلف دارند و لازم است از ریاست این اداره تشکر کنم و اما عامل مهم دیگر مجموعه آموزش وپرورش است. امینی با انتقاد از کم توجهی به مقوله هنر در آموزش وپرورش تصریح کرد: آموزش وپرورش می تواند با غنی سازی زنگ هنر نقش بسیار مهمی ایفا کند؛ ولی متاسفانه در حال حاضر زنگ هنر به یک زنگ وقت کشی تبدیل شده است و زمانی که زنگ هنر می شود ممکن است هر معلمی که هیچ گونه تخصصی هم ندارد سر کلاس برود و در نهایت به بچه ها بگوید به دلخواه خود نقاشی کنند. در واقع باید گفت که کلاس هنر در بسیاری از مدارس نه یک کلاس تخصصی بلکه یک کلاس تشریفاتی است. در صورتی که به نظر من زنگ هنر از کلاس های ریاضی و زبان هم می تواند مهم تر باشد چرا که در بین دانش آموزان تعدادی پیدا می شوند که به دروس ریاضی، زبان و …. علاقه نداشته باشند ولی در رابطه با هنر این گونه نیست و هر دانش آموزی که سر کلاس هنر نشسته است، آن روح هنری را دارد و هیچ دانش آموزی نیست که علاقه ای به هنر نداشته باشد. چرا که هنر جزو وجود و ذات هر انسانی است و خداوندی که زیباست در وجود و روح انسان زیبایی ها و علاقه به زیبایی ها را خلق کرده است و اگر هنر نباشد شخصیت یک انسان کامل نمی شود و در واقع باید گفت که معلم هنر می تواند خیلی از استعدادهای افراد را کشف کند و مدارس هم می توانند با برگزاری کلاس های فوق  برنامه هنر به شکوفایی این استعدادها کمک کنند چرا که مقولاتی همچون ورزش و هنر جلوی بسیاری از انحرافات را می گیرد. این هنرمند نقاشی در کاشمر درباره گلایه ها و دغدغه های خود گفت: هر هنرمندی برای گسترش کار خود نیازهایی دارد به عنوان مثال نیاز به یک فضای مناسب دارد ولی تهیه چنین فضایی هزینه های زیادی دربر دارد که از عهده هنرمند خارج است. از یک طرف آثار هنرمندان چندان فروش نمی رود و از طرفی هنرجو هم از کلاس ها استقبال نمی کند. حال در چنین شرایطی وقتی بنده برای دریافت وام درخواست می دهم هیچ گونه همکاری و حمایتی نمی بینم و هیچ نهادی نیست که در این شهر به هنرمندان کمک کند و به عنوان مثال باید گفت در بحث طرح های زودبازده و اشتغال زا مقوله هنر در نظر گرفته نشده است. امینی در پایان تصریح کرد: مسئولان باید توجه داشته باشند که نخبه فقط آن کسی نیست که اختراعی انجام می دهد بلکه هنرمندان هم نخبه هایی هستند که می توانند در شکوفایی شهرشان موثر باشند. به عنوان مثال هرچند کاشمر ده ها هزار جمعیت دارد ولی استادان ما در هنر خوشنویسی و یا هنر نقاشی در این شهر انگشت شمارند و حال آیا نباید از این ها حمایت و آن ها را حفظ کرد؟ آیا فرمانداری، شورای شهر، اداره ارشاد و … نباید این هنرمندان را نگه دارند که مجبور به هجرت نشوند. مبادا روزی بیاید که این شهر برای هنرمندان خود افسوس بخورد. آیا حمایت از هنرمندان حق آن ها و در واقع حق این شهرستان نیست؟!

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *