«در سوگ سرو»، ویژه سالگرد درگذشت حجت الاسلام عربی

بسم الله الرحمن الرحیم
« در سوگ سرو »
به مناسبت اولین سالگرد ارتحال مرحوم حجت الاسلام و المسلمین عربی رحمه الله علیه
*****************
امسال محرم که به تکیه ی شهدا ی کاشمر می رفتی همه را می دیدی . همه آمده بودند . سلام میکردی دست می دادی و در گوشه ای مینشستی پای صحبت های حاج آقای ذاکری . آری در این بین جای یک نفر خالی بود . همان کسی که حالا به جای آنکه به ملاقاتش روی و با او صحبت کنی عکسش را بر دیوار زده اند . خدا رحمتش کند واقعا جای خالیش احساس می شود .
شاید آخرین باری که او را دیدی شام غریبان سال پیش بود که نشستی پای خون دلش و راز دل او را شنیدی و دیگر ندیدیش تا حدود دو هفته بعد که در روز سه شنبه به تشییع جنازه اش رفتی .حیف ای کاش امسال هم می بود .
حاج آقا مرد خوش رویی بود . گاه که او را در خیابان می دیدی و به سمتش می رفتی تا عرض ادبی کنی، پیش از تو به طرفت می آمدی . دستت را محکم می فشرد و شروع می کرد به احوال پرسی و صحبت و اگر هم دانشجو یا دانش آموز می بودی قبل از هر چیز از تحصیلت سوال می نمود .
خدایش بیامرزد همان مردی که در سال 32 در قوژد از توابع کاشمر بدنیا آمد . چند سال بعد طلبه ی مدرسه ی علمیه ی کاشمر شد و بعد هم در درس آیت الله نوری همدانی تلمذ نمود .
عجیب به جایگاه و لباس روحانیت و بحث و گفتگوی دینی بها می داد . می گفت : در آغاز دوره ی نوجوانی که می خواستم طلبه شوم بعضی از اطرافیان و دوستانم مخالف من بودن و می گفتند : تو که پدرت وضع مالیش خوب است چرا برای تحصیل به خارج نمی روی ؟ و حتی این حرف را هم پدرم به من گفت : که اگر دوست داری حتی من تو را برای تحصیل به اروپا می فرستم اما من طلبگی را دوست داشتم و می خواستم درس دین بخوانم ابتدا هم هدفم اجتهاد بود اما با ظهور انقلاب دیگر وقت ادامه تحصیل را پیدا نکردم .
***
مرحوم عربی بی توجهی به دنیا و توجه خاص به باری تعالی را سرلوحه ی کار خود کرده بود . می فرمود : من از آن جهت در مجلس به عضویت و حمایت از جناح چپ برآمدم که این جناح را حامی مستضعفان می دیدم و یا می گفت : که در دوره ی انتخابات مجلس به افرادی که عکس مرا می چسباندند می گفتم اگر دیدید عکس کاندیدای دیگری دارد کنده می شود و خوب چسب نخورده آن را هم چسب بزنید .
روانشاد حجت الاسلام و المسلمین عربی رحمه الله علیه هیچ گاه از انتقاد کردن و موضع گیری در برابر رفتار های ناصحیح بعضی مسئولین هراسی نداشت و بارها در شب های محرم در سخنرانیهایش می فرمود :« آی آقایان اطلاعاتی که در جمع ما هستید و صدای مرا ضبط می کنید من از شما خواهش می کنم که این حرف ها را به مقامات بالاتر اطلاع و انتقال دهید و بگویید که مردم ما به چه گرفتاری هایی مبتلا هستند» .
همین ویژگی باعث شده بود که ایشان به ویژه در اواخر حیات مبارک خود مورد سوء رفتار برخی ها قرار گیرند .
در این سالهای اخیر بخش زیادی از فعالیت مرحوم حاج آقای عربی صرف تجدید بناء مدرسه ی علمیه آیت الله اولیایی (حاج شیخ)کاشمر شد . بسیار دقیق بود که همه چیز به خوبی ساخته شود و همه ی کارها درست انجام پذیرد . یادم می آید که می گفت : با اینکه مبتلا به بیماری هستم و حال سفر ندارم برای اینکه آجر سفال خوبی پیدا کنم به بیرجند رفته ام .
ایشان پا به پای کارگران و مهندسان می ایستادند و نظارت می کردند . یکبار که به ملاقات ایشان به مدرسه ی در حال ساخت حاج شیخ رفته بودم حاج آقا را دیدم که میله ای به دست گرفته و به همراه یکی از کارگران روی کاشی ها قرار می دهد تا ببیند خوب هم طراز هستند یا نه . سرانجام هم با هزار گرفتاری مدرسه را در شهریور 89 افتتاح نمود.
مرحوم عربی حرف هایش را در محرم 1432/89 زد و حجت را بر همگان تمام کرد و یازده روز بعد از روز عاشورا در روز 21 محرم برابر با دوشنبه ششم دی ماه در حالیکه در آستانه ی ورود به کلاس درس در محل مدرسه ی حاج شیخ بود در اثر ایست قلبی به دیدار معشوق خود شتافت و ندای ارجعی الی ربک راضیه مرضیه را لبیک گفت . روحش شاد .
الحمد لله و التوفیق منه
حمیدرضا حیدریان