ماه مبارک رمضان و بیماران دیابتی

دکتر مصطفی جعفری متخصص بیماریهای داخلی در کاشمر در آستانه ماه مبارک رمضان مطالبی رادر خصوص روزه داری برای بیماران دیابتی بیان نمود وگفت: در جهان اسلام 43درصدمبتلایان به دیابت نوع اول و و79درصد مبتلایان به دیابت نوع دوم هر ساله در ماه مبارک رمضان روزه میگیرند که معادل پنجاه میلیون نفر دیابتی مسلمان می شود.
دکتر جعفری خاطر نشان کرد:در نگاه کلی روزه داری در ماه مبارک رمضان برای برخی افراد دیابتی میتواند خطر آفرین باشد ولازم است که این افراد در این رابطه با پزشک خود مشورت کنند.
این متخصص داخلی افزود:باتوجه به اینکه بیماران معمولا بخاطر عدم اتفاق نظر پزشکان مختلف گاهی دچار سردرگمی میشوند برپایه معتبرترین یافته های علمی راهنماییهای مناسب برای روزه داران دیابتی باید ارائه نمود والبته با توجه به اینکه روزه عبادتی فردی ودارای جنبه های شرعی است از لفظ ممنوع یا قدغن در این گفتار استفاده نمی شود و صرفا به توصیه اکتفا میشود.
دکتر جعفری به اهمیت موضوع دیابت و روزه داری تاکید نمود و گفت: روزه داری برای افراد مبتلا به دیابت نوع یک (معمولا جوانتر و وابسته به انسولین) که هنوز قند خون آنها به خوبی کنترل نشده، می تواند بسیار خطرناک باشد.
وی در پاسخ به این سوال که« خطرات اصلی روزه داری برای افراد دیابتی چیست؟»گفت:مهمترین خطر، افت قند است که میتواند باعث کما وحملات قلبی شود.خطر بعدی افزایش شدید قند است که معمولا ناشی از خوردن زیاد غذاهای پر کالری در سحر یا افطار میباشد و البته اگر بیشتر از 250 نباشد،آثار بد آن در کنار 11 ماه دیگر قابل اغماض است.خطر دیگری که برای دیابتی های نوع یک مطرح است حالت کتواسیدوز دیابتی است که ناشی از کاهش دوزاژ و دفعات تزریق انسولین به منظور جلوگیری از افت قند است وبه صورت بدحالی شدید درد شکمی و استفراغ بروز میکند.
این متخصص داخلی در پاسخ به این سوال که «در چه صورتی در طول روز باید روزه خود را باز کنیم ؟» گفت:
– زمانیکه که قند خون کمتر از 60 باشد
 
– وقتیکه قند خون کمتر از 70 قبل از ساعت 11 صبح داشته باشید خصوصا در صورت استفاده از داروهای انسولین و داروهای محرک انسولین مثل: گلی بن کلامید و رپاگلیناید (با نام های تجاری نوونورم و نیوبت)در وعده سحری
 
– درصورتیکه قند خون بیشتر از 300 باشد
 
دکتر جعفری همچنین به این سوال که «کدام افراد دیابتی در صورت روزه داری درمعرض خطر بیشتری قرار دارند؟» چنین پاسخ داد:
 
1- افرادی که افت قند منجر به بستری شدن در سه ماه قبل ازماه رمضان داشته اند.
 
2- افرادی که افت قند مکرر حتی بدون نیاز به بستری دارند
3- افرادی که سابقه افت قند دارند بطوریکه خود فرد بدون اینکه متوجه شود دچار خواب آلودگی،پرت وپلا گویی یا کما شده باشند.
4- افرادی که عدم کنترل مناسب قند (معدل قند یا آزمایش قند سه ماهHbA1C>9/50) داشته اند.
5- افرادی که دیابت نوع یک دارند.(مگر اینکه به خوبی کنترل شده باشد و سایر شرایط پرخطر را نداشته باشد)
6- افرادی که بیماری حاد یا تب دار دارند
7- افرادی که به خاطر مشکلات قند خون طی سه ماهه قبل از ماه مبارک رمضان بستری شده اند
8- افرادی که فعالیت بدنی شدید غیر قابل اجتناب دارند.
9- مادران باردار
10- بیماران دیالیزی
11- افرادی که نارسایی یا تنبلی کلیه دارند
12- افرادی که در صورت استفاده از داروهای انسولین و داروهای محرک انسولین مثل: گلی بن کلامید و رپاگلیناید (با نام های تجاری نوونورم و نیوبت) تنها زندگی میکنند.
13- افراد مسن نچندان سالم.